Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ-τοιχογραφία σε ένα εκκλησάκι...χωμένο στις σκιερές πλαγιές του Ταϋγέτου...

...το εκκλησάκι,είναι μικρό,κρυμμένο ανάμεσα σε δυο σπίτια, μια ταβέρνα με πλατάνια και δροσερό νερό πηγής και ..." σωσμένο από τη φωτιά παιδί μου...από τη Χάρη της Παναγιάς ...
αυτό έμεινε...και το συγιρνάμε...για το Θεό και για τους ανθρώπους..."
Πόσο παλιό είναι, δεν ξέρω, ούτε κανείς από γύρω, ήξερε να μου πει. Το ανακάλυψα γυρνώντας από το Μοναστήρι της Παναγίας της Γιάτρισσας, έξω από το Γύθειο...όταν αποφάσισα να γυρίσω στην Μεσσηνιακή Μάνη...από τον παλιό-παλιό δρόμο...να περιηγηθώ την πλευρά του βουνού, των αετών και των Γιγάντων...των κρυμμένων Θεών και των Αγίων...
Σας δίνω τρεις ακόμη φωτογραφίες,για να δείτε...πως μπορεί να βρεις...καλά κρυμμένο, μα και χωρίς πρόθεση,για κάτι τέτοιο...τόπο ν΄ανάψεις το κερί σου...και να προσευχηθείς, χωρίς περισπασμό...έναν τόπο...σχεδόν κατεστραμμένο από το χρόνο, τις συγκυρίες...που σώζεται σε αυτή την κατάσταση, από τους περίοικους, αλλά που δεν έχει χάσει ο χώρος την αγιότητα...ούτε οι μισοσβησμένες τοιχογραφίες την υποβλητικότητά τους...Ξεπλένεται η ψυχή...εκεί που δέν το περιμένει

.

...στην τελευταία φωτογραφία ,έχω μαρκάρει με ένα όχι και τόσο επιτυχημένο κόκκινο τοξάκι την είσοδο της εκκλησούλας, είναι λίγο κάτω από τα φύλλα του πλάτανου, και για να φτάσεις πρέπει να περάσεις  το γεφυράκι που βλέπετε...αυτά!...και μην ξεχνάτε! ΄Εχουμε πράματα και θάματα, που πρέπει να υπερασπίσουμε εμείς οι ΄Ελληνες! με πρώτο και καλύτερο την Πίστη και τα Ιερά μας!